Wetsvoorstel ingediend, twee wezen gered, en vertrouwen in 2022
De afgelopen weken stonden in het teken van het wetsvoorstel van Tweede Kamerleden Daniël Koerhuis (VVD), Pieter Grinwis (CU) en Caroline van der Plas (BBB) voor woongarantie voor weeskinderen in Nederland. Dit wetsvoorstel is ingediend op 23 december, en we zijn bij WeesWijzer erg blij dat dit nu echt kans heeft. Want waar we in de expertgroep tegenaan liepen (geen ruimte voor bespreken van daadwerkelijke cases, garanties voor corporaties, geen garanties voor wezen maar slechts intenties, dat soort dingen), dat leidde tot de gedragscode die demissionair minister Ollongren als een soort kerstcadeau positioneerde in de media. Maar het is vooral een kerstcadeau voor corporaties, om eerder genoemde redenen (geen garantie maar een intentie - wat dus geen veiligheid biedt).
Het artikel voor aanpassing van de kop ⤴
Het artikel na aanpassing van de kop - overigens nog steeds geen onwaarheid. :-) ⤴
Dus: wetsvoorstel ingediend, waarin onder meer staat dat jongeren na het overlijden van hun ouders tot hun 18e levensjaar gegarandeerd in het huis van hun ouders mogen blijven wonen. De wet moet nog wel aangenomen worden en ligt nu bij de Raad van State. Wij achten deze kans groot. Hier zie je het voorstel (bron: website van de Tweede Kamer).
Ondertekend in de Tweede Kamer.
Het tekortschieten van de gedragscode van de minister merkten we meteen deze week al, toen één van de weesjongeren in ons netwerk nog steeds geen verlenging van zijn huurcontract kreeg, ondanks de gedragscode van de minister. ZIjn moeder is vijf maanden geleden overleden. Hij moest zijn handtekening zetten onder de beëindiging van zijn huurcontract, omdat hij (geen grap) zonder die handtekening de financiële garantstelling van de gemeente voor zijn tegemoetkoming voor zijn inkomsten per direct zou verliezen. Inderdaad: je huis opgeven of je inkomen kwijt. Dus wat deed de wees? De huur opzeggen. Uit angst. En zo ineens zou hij dakloos zijn per 1 februari a.s. - ware het niet dat we een interventie besloten te doen, met goedkeuring van de wees. We gingen in gesprek, en binnen 24 uur kreeg de wees urgentie van de gemeente én de huuropzegging werd ongedaan gemaakt én er was garantie voor een woning voor onbepaalde tijd, mocht de wees ondanks de urgentieverklaring niet binnen drie maanden een woning gevonden hebben. En deze jongen was de enige niet; twee weken geleden was een soortgelijke situatie nipt ondervangen. Het kan dus wél. Maar het kan blijkbaar niet zonder interventie.
Want dat het vaak NIET zo afloopt, horen we maar al te vaak in de media. De ervaring leert (helaas) dat zonder interventie er eigenlijk maar heel erg sporadisch een overeenkomst wordt getekend. Daarom vinden we dat het essentieel is dat ALLE wezen recht hebben op woongarantie tot huin 28e jaar in het ouderlijk huis, en vervolgens een vervangende woonruimte (voor onbepaalde tijd) krijgen aangeboden. We vinden het eigenlijk al bijna niet te geloven dat dit allemaal niet al geregeld was in een land als Nederland.
We vertrouwen erop dat dit goedkomt in 2022.